(1917-96)
prozaik, dziennikarz współpracujący m.in. zRadiem Wolna Europa iparyską "Kulturą", od końca wojny na emigracji. Pierwsza jego książka to zbiór nowel Szopa zjaśminami (1948). Najsłynniejsza powieść N. Obóz wszystkich świętych (1957), mająca dwa plany - obozowy iwspomnieniowy, jest zaliczana do najgłośniejszych pozycji pol. lit. powojennej. Kolejne utwory tego autora to: Syn zadżumionych (1959), szkice Aleja dobrych znajomych (1968), zbiór opowiadań Niestworzone rzeczy (1968), powieść Happy end (1970) iByle do wiosny (1975). Ostatnia wspomnieniowo-rozliczeniowa, napisana wgorzkiej tonacji, jest Wiza do Hrubieszowa (1978), zawierająca jak poprzednie motyw nieukaranych zbrodni hitlerowskich. Zmianę tematyki twórczości icałego życia przynosi N. pontyfikat Jana Pawła II, pisarz zostaje sprawozdawcą Watykanu, towarzyszy papieżowi wpielgrzymkach, pisze onich książki: Reporter Papieża (1981), Wbagażniku Jego Świątobliwości (1982), Volo Papale (1982), Na skrzydłach nadziei (1984), Kwiaty dla Pielgrzyma (1987). Zostatnich utworów N. należy wyróżnić pozycję Nie umiera się wMiami (1990).
- Nowakowski Tadeusz, (1920-96)
- NOWAKOWSKI, Tadeusz (1918-1996)
- NOWAKOWSKI, Marek (ur. 1935)