jedna z form podawczych wutworze lit., podstawa wypowiedzi narracyjnej, ocharakterze dynamicznym, prezentująca narastanie wczasie ciągu zdarzeń ułożonych wzwiązki przyczynowo-skutkowe. Relację wydarzeń wczasie przeszłym określa się mianem o. właściwego; powiadomienie ozdarzeniach typowych, powtarzalnych wświecie przedstawionym wraz zprzekazaniem uogólnionej wiedzy narratora onich nazywa się o. informacyjnym; natomiast przytoczenie wydarzeń wczasie teraźniejszym, stosowanym dla uplastycznienia narracji jest odmianą o. unaoczniającą. Terminem o. określa się też gatunek epicki, niewielkiej objętości utwór prozaiczny, zazwyczaj ojednowątkowej fabule, zdużą swobodą kompozycyjną: epizodycznością fabuły, obecnością dygresji, opisu, refleksji. Ponadto eksponowane bywają okoliczności narracji iosoba narratora. Autonomię gatunkową zyskało o.dopiero wXIX w. (m.in. A. Czechow, F.Dostojewski, G. Flaubert), natomiast wprozie XX w. zastąpiło niemal całkowicie zachowującą rygory konstrukcyjne nowelę. Znaczące wtwórczości m.in. E.Hemingwaya, T. Manna, J. Iwaszkiewicza, T. Borowskiego, M. Dąbrowskiej iwielu innych.
- OPOWIADANIE, krótka forma literacka,...
- OPOWIADAĆ, SYNONIM: informować,...
- Opowiadania kołymskie, (1978)