(1910-76)
prozaik, dramatopisarz, felietonista, kierownik lit. teatrów krakowskich. Jego twórczość wznacznym stopniu ma autobiograficzny charakter, postać narratora wyposażonego wróżne nazwiska zawsze kojarzy się czytelnikowi zosobą autora. Debiut lit. O. stanowi powieść Życie trwa cztery dni (1936) - rodzaj sprawozdania zdwu śmierci ipogrzebów. Następnie ukazały się Marionetki (1938), Czas nieludzki (1946) iNagrobek (1946) oraz dramat Wielkanoc (1946). Dalsza część twórczości to m.in. opowiadania Spotkania zuśmiechem (1952) iCicha leśniczówka (1963), szkice Niedyskrecje iwspomnienia (1957) oraz felietony zebrane wtomie Pamiątki iherezje (1968). Najważniejsze tytuły wtwórczości pisarza to: mikropowieść Julia (1957) itrylogia Własna wina, na którą składają się Samosąd (1966), Okoliczności łagodzące (1968) iŚwiadek nieoczekiwany (1971). Książki O. cechuje dyskretny humor inieco staroświecki wdzięk przybrany jednak wnowoczesną konstrukcję lit.
- Otwinowski Stefan, (1910-76)