utwór wokalny do tekstu lirycznego. P. pojawiła się jako popularna forma muzyczna wstarożytności. Powstały p. chóralna ip. solowa wykonywane najczęściej ztowarzyszeniem instrumentów, np. wstarożytnej Grecji przy akompaniamencie instrumentów strunowych jak lira, kitara; wśredniowieczu do rozwoju p. przyczynili się trubadurzy itruwerzy; pojawiły trzy gatunki: ballada, rondo, virelai; wXII iXIII w. jednogłosowe, dopiero wkońcu XIII w. np. rondo wielogłosowe. W2. poł. XV w. we Włoszech zanika typ p. średniowiecznej na rzecz nowych: frottola, villanella, strambotto, we Francji chanson; wXVIw. wHiszpanii villancio; wykonywane zakompaniamentem instrumentów lub acappella. W1. poł. XVI w. pod wpływem motetu rozwinął się madrygał, który wXVII w. wszedł do oper. Największymi twórcami p. tego okresu byli m.in. C. Festa, Ph. Verdelot, C. Monteverdi. WXVIII w. pod wpływem muzyki ludowej odrodziła się p. wykonywana najczęściej zakompaniamentem fortepianu. Największy rozwój p. przypada na okres romantyzmu; wNiemczech iAustrii p. tworzyli F. Schubert, R. Schumann, J. Brahms, H. Wolf; wRosji P.Czajkowski iM. Musorgski. WPolsce najwybitniejszymi twórcami p. romantycznej byli: F. Chopin, S. Moniuszko, później W. Żeleński, Z. Noskowski, E.Pankiewicz. Znane przemiany ipowiększenia gatunku p. wXIX w. dały początek rozwoju kantat. Wokresie symbolizmu (C. Debussy iM. Ravel) na pierwszy plan wysunął się tekst (np. melorecytacje) irozwinął się język harmoniczny p., azerwanie zzasadami tonalności opartymi na harmonice nastąpiło wtwórczości A. Schnberga iA. Weberna, co było punktem wyjścia do poszerzenia koncepcji śpiewu itechnik wokalnych.
- romantyzm wmuzyce, kierunek rozwijający...
- kołysanka, pieśń ludowa, śpiewana...
- Moniuszko Stanisław, (1819-72)