kierunek rozwijający się wXIX w., którego istotną cechą była ścisła więź muzyki zinnymi rodzajami sztuki oraz zdolność wyrażania za pomocą muzyki uczuć inastrojów. Wybitni twórcy epoki C.M. Weber, R. Schumann, H. Berlioz,
R. Wagner, F. Liszt wiążąc muzykę zmalarstwem, poezją, tańcem, dramatem programowo zakładali ich współdziałanie (np. liryka wokalna); wykorzystanie tekstów J.W. Goethego, G.G. Byrona,
A. Puszkina nadawało muzyce jeszcze inny sens. Powstała wten sposób bogata lit. wokalna, która wywarła wpływ na muzykę epoki, pieśni wykorzystywano jako temat do wariacji, sonat, kwartetów, fantazji (np. F. Schuberta pieśń Pstrąg). Powstawały też samodzielne muzyczne formy liryczne, które tworzyli np.
F. Chopin, R. Schumann. Literatura była również wzorem do powstania poematu symfonicznego oraz dramatów muzycznych R. Wagnera; natomiast H. Berlioz był twórcą kolorystyki dźwiękowej. Wokresie r. rozwinął się wielki nurt narod. szkół muzycznych.
- romantyzm wsztuce, XIX-wieczny prąd estetyczny...
- pieśń wmuzyce, utwór wokalny do tekstu...
- Verdi Giuseppe, (1813-1901)