system poglądów Platona, który przyjmuje intuicję intelektualną jako model doskonałego poznania, istnienie bytu wiecznego iniezmiennego, świata idei poznawalnych za pomocą rozumu, wśród których najwyższą jest idea Dobra. Nieśmiertelność duszy stanowiła centrum platońskich poglądów: obdarzona najwyższą funkcją poznawczą dusza wciela się kolejno wróżne istoty włańcuchu wcieleń; dążenie do harmonii wewn. złożonej zmądrości, męstwa iumiarkowania ido szczytu idei Dobra oto sens isposób na życie szczęśliwe. Neoplatonizm za sprawą Plotyna ijego kontynuatorów przekształcił się wsystem metafizyczny iw tej postaci oddziałał na św. Augustyna iPseudo-Dionizego, dzięki którym wschrystianizowanej izmodyfikowanej wersji, wzmocniony przez wpływy filozofii arab. iżyd. (Awicenna iAbubacer), ukształtowanej przez syryjską szkołę neoplatońską, stanowił wielki prąd filozofii średniowiecznej: wszkole w Chartres (XII w.) obserwuje się nawrót do czystego p., wsparty zainteresowaniami humanistycznymi; wrenesansie Akademia Florencka kierowana przez M.Ficina (tłumacza dzieł Platona) kształtowała współcz. kulturę; wXVII w. p. reprezentowany był przez tzw. szkołę wCambridge; pod koniec XIX w. nawiązała do platońskiej teorii idei winterpretacji Kanta marburska szkoła neokantowska; szeroka recepcja p.pojawia się na przełomie XIX iXX w. widealizmie anglos. ( R.W. Emerson, T.H. Bradley), opierającym się na idealizmie niem. Schellinga iHegla, uktórych powrócił ewolucyjny monizm przyjęty przez Plotyna.
platonizm
Słownik języka polskiego