(1857-1943)
pisarz duński, najwybitniejszy przedstawiciel naturalizmu w lit. swego kraju, laureat Nagrody Nobla (1917), którą otrzymał wspólnie z K. Gjellerupem, przyznanie jej P. nie przez wszystkich było uważane za zasadne. Był wrażliwy na niesprawiedliwość społeczną, w jego twórczości przeważają elementy antymieszczańskie i antykapitalistyczne. Napisał m.in. cykle powieściowe Ziemia obiecana (t. 1-3, 1891-1945), W czepku urodzony (t. 1-8, 1898-1904), Państwo umarłych (1912-16). Wydał liczne zbiory nowel, np. Obrazki wiejskie (1883), Szałasy (1887), Chmury (1890), Z chat (1899), Diabeł domowego ogniska (1922), Łaskawy chleb (1949). Pol. wybór jego nowel ukazał się w antologii Anegdoty losu (1976). Napisał i opublikował również swoje wspomnienia.
- Pontoppidan Henrik, (1857-1943)
- PONTOPPIDAN, Henrik (1857-1943)