(1857-1943)
duński powieściopisarz inowelista, laureat Nagrody Nobla (1917). Zprzekonań pozytywista, zadebiutował w1881 r. opowiadaniem drukowanym na łamach tygodnika "Ude og Hjemme", Koniec życia. Wtym iwwydanych rok później utworach Podcięte skrzydła iObrazki wiejskie piętnował stosunki społ. panujące na duńskiej prowincji. Problemowi wypaczania ideałów oświaty ludowej poświęcił swoją pierwszą głośną powieść, Gmina wSandinge (1883). Zasłynął jako autor trzech cykli powieściowych. Pierwszy, Umiłowany kraj (1891-95) przynosi panoramę rel., społ. ipolit. życia Danii wpołowie XIX w. Prototypem gł. bohatera pisarz uczynił G. Brandesa, wybitnego krytyka duńskiego, swojego mistrza. Wdrugim cyklu, publikowanym wl. 1898-1904, przetłumaczonym na jęz. pol. jako Wczepku urodzony, P. nakreślił metaforyczny portret Duńczyka zprzełomu wieków. Wutworze znalazło się wiele wątków autobiograficznych. Zbiorowym bohaterem trzeciego cyklu P., Królestwo umarłych (1912-16), jest Dania. Opinię opisarzu, określającą go jako jednego znajwybitniejszych pisarzy skandynawskich, potwierdza wypowiedź T. Manna: "Zrozbrajającą iczarującą surowością, która także składa się na sekret sztuki, wnosi on owyrok dla swoich czasów i, podobnie jak prawdziwy poeta, wskazuje drogę ku wyższej sprawiedliwości".
- Pontoppidan Henrik, (1857-1943)
- PONTOPPIDAN, Henrik (1857-1943)