(mit. gr.)
syn jednego z tytanów, brat Atlasa i Epimeteusa, ojciec Deukaliona, wykradł z Olimpu Zeusowi ogień i podarował ludziom, aby uczynić ich silniejszymi. Za karę Zeus kazał przykuć P. do skały Kaukazu, gdzie orzeł wyjadał mu wciąż odrastającą wątrobę. Ludzie ukarani zostali zesłaniem na ziemię Pandory wyposażonej na drogę w puszkę, z której wydostały się liczne nieszczęścia. Cierpiącego P. uwolnił Herakles strzałą z łuku zabijając orła, pełną niezależność od woli bogów zyskał jednak dopiero wraz z przejęciem od centaura Chirona jego nieśmiertelności. Dzieje i postać P. stały się tematem wielu utworów, m.in. tragedii Ajschylosa Prometeusz skowany, komedii P. Calderona
Posąg Prometeusza, dramatu lirycznego P.B. Shelleya Prometeusz rozpętany, a także inspiracją dla dzieł sztuki, m.in. rzeźb J. Pradiera, P. Manshipa oraz obrazów Tycjana i P. Rubensa.
- Prometeusz, czyn Prometeusza, malowidło...
- PROMETEUSZ, (mit. gr.) tytan, dobroczyńca...
- Prometeusz, wmit. gr. syn tytana...