zaistniał jako realistyczne odbicie rzeczywistości społ. i prawdy psychologicznej, znalazł najdoskonalsze odbicie w Teatrze Meiningeńczyków i wielkich reformatorów teatru ros., np. K. Stanisławskiego ( MChAT) na przełomie XIX i XX w. Podobnie jak w wielkiej powieści realistycznej H. Balzaca i G. Flauberta aż do badającej tajemnice mroków psychiki powieści F. Dostojewskiego nastąpiły zmiany w dramacie, np. dramaty H. Ibsena i C. Norwida były realistyczne w środkach wyrazu, a czasem poetyckie w narracji (np. Peer Gynt), ujawniały głębokie warstwy psychiki, badały świadomość i podświadomość człowieka. Początkowo teatr zwracał uwagę na "prawdę" oprawy scenicznej (kostiumy, charakteryzacja, scenografia), później położył wielki nacisk (Stanisławski) na "prawdę" przeżycia i "prawdę" praktyki scenicznej.
- ANTOINE André, (1858-1943)
- MORGAN, Michéle, właśc. Simone...
- naturalizm, (łac. naturalis =...