(łac. regio = okolica)
w znaczeniu jęz.: cecha wymowy, wyraz, związek wyrazowy, konstrukcja składniowa właściwe wymowie określonego obszaru geograficznego kraju, dzielnicy, regionu; składnik mowy potocznej, odmiany języka ogólnego, którym posługują się tutejsi mieszkańcy, np. w wymowie fonetycznej: warszawska wymowa doktór i krakowska doktor, małopolska spaźniać się i wielkopolska spóźniać się; w wyrazach różnych znaczeniowo, np. krakowskie fiakier, warszawskie dorożkarz; poznańskie na dworze, śląskie na polu. Przywołane przykłady świadczą o historii kształtowania się jęz. ogólnopolskiego w różnych dzielnicach kraju. Zwane są często prowincjonalizmami (np. wielkopolskie perki, modrak; podhalańskie watra, regle). W tekstach lit. stosowane są jako środek stylizacji, obecne np. w prozie młodopolskiej W. Orkana i K. Przerwy Tetmajera.
- regionalizm, – pojęcie mogące...
- REGIONALIZM, (kult. 2)
- REGIONALIZM, (społ. 1)