(1524-85)
poeta franc., najwybitniejszy liryk epoki renesansu zwany księciem poetów, oficjalny poeta dworski króla Karola IX, przywódca grupy lit. Plejada, której celem było wzbogacenie jęz. franc. poprzez powrót do form starożytnych oraz naśladownictwo poetów łac. iwł. Był mistrzem formy poetyckiej owielkiej różnorodności rytmów. Jego pierwszy dwutomowy zbiór wierszy Ody (1550-53) był wydarzeniem lit. Francji, wywołał entuzjazm iuznanie umłodych, ostre protesty zaś ze strony oficjalnych dworskich twórców. Wlatach 50. wena towarzyszyła mu nieustannie, dzięki czemu powstały wtym okresie liczne sonety, ody, pieśni, hymny ipoematy, doskonałe pod względem formy inowatorskie wtreści. R. dał się poznać jako znakomity piewca przyrody, kobiet, uroków życia nie tylko zmysłowego, ale iintelektualnego. Kolejne utwory tego okresu to m.in. zbiór sonetów Miłość (księgi 1-2, 1552-56), Hymny (1536), wreszcie poezja dworska Elegia (1560) iMaskarady (1560). Niemałą część twórczości R. stanowi poezja polit., np. Rozmowa oniedoli czasu tego (1562), Nauki dla młodego arcychrześcijańskiego króla (1562), Przestroga dla narodu francuskiego (1563). Pod koniec życia poety powstały Sonety dla Heleny (1578) wzorowane na twórczości F. Petrarki iróżne utwory otematyce rel.
- RONSARD, Pierre de (1524-85)
- Ronsard Pierre de, (1524-85)
- Ronsard Pierre de, (1524-85)