(1524-85)
poeta franc., zwany księciem poetów, związany zdworem Karola IX, przywódca Plejady. Była to grupa 7 poetów: P.R., J. du Bellay, P.de Tyard, J. A. de Baďf, E. Jodelle, J. Peletier iR. Belleau, którzy pod kierunkiem znawcy lit. antycznej J. Dorata dokonali rewolucji lit., dając początek nowożytnej poezji fr. Postulowali porzucenie średniowiecznej tradycji poetyckiej na rzecz wzorów starożytnych ( Homer, Pindar, Horacy), lecz realizowanych wjęz. narodowym. Wydali manifest Obrona iuświetnienie języka francuskiego, wktórym dowodzili wartości narodowego jęz. oraz podejmowali się rozwijania iudoskonalania jego poetyki wnawiązaniu do odmian regionalnych irodzimych tradycji. Członkowie Plejady uprawiali gat. lit. znane wantyku: oda, epigramat, elegia, satyra, ekloga (sielanka), tragedia, komedia. Kładli nacisk na boskie pochodzenie poezji oraz podkreślali rolę natchnienia italentu dla procesu twórczego. Po niektóre poglądy Plejady sięgnęli później twórcy fr. klasycyzmu. Wkontekście założeń szkoły poetyckiej, której R. był gł. postacią, jego twórczość stanowi praktyczne zastosowanie wyznawanych reguł. Na dorobek poety składają się m.in.: Les Odes (Ody), Les hymnes (Hymny), sonety Les Amours (Miłości), Sonnets pour Helene (Sonety dla Heleny), epopeja La Franciade. Wczasie wojny rel. R. pisał wiersze polit. broniące katolicyzmu ijedności narodowej, Discours sur la miseres de ce temps. Wśród poetów pol. najbliższy R. jest J. Kochanowski.
- Ronsard Pierre, (1524-85)
- RONSARD, Pierre de (1524-85)
- Ronsard Pierre de, (1524-85)