(1712-78)
pisarz franc. pochodzenia szwajc., filozof, teoretyk muzyki, współautor Wielkiej encyklopedii francuskiej, genialny samouk. Sławę zdobył pracą napisaną na konkurs Akademii wDijon pt. Rozprawa onaukach isztukach (1750), wktórej potępił współczesną mu cywilizację isformułował hasło powrotu do natury. Wtraktacie Opoczątku izasadach nierówności między ludźmi (1755) wysunął tezę, że przyczyną wszelkiego zła społecznego jest własność prywatna, arozkwit nauki isztuki jest tylko fałszywą rekompensatą za wszelkie spustoszenia przez nią poczynione. Swoją doktrynę opotrzebie demokratycznego społeczeństwa wyłożył wdziele Umowa społeczna (1762). Problemy idealnego społeczeństwa poruszał jeszcze wpowieści epistolarnej Nowa Heloiza (1761) oraz wtraktacie zawierającym nowatorskie, acz utopijne koncepcje pedagogiczne Emil, czyli owychowaniu (1762). Ta ostatnia pozycja iUmowa społeczna ściągnęły na pisarza rozliczne prześladowania iwygnanie zFrancji, od tego czasu był zmuszony stale zmieniać miejsce pobytu. Wostatnim okresie życia opublikował jeszcze m.in. Listy zgór (1764), Wyznania (1781-88), Marzenia samotnego wędrowca (1782) iDialogi (1785). Wyjątkową pozycją wdorobku R. są Uwagi orządzie polskim (1782), które napisał proszony przez Wielohorskiego oprojekt nowej konstytucji dla Polski.
- Rousseau Jean-Jacques, (1712-78)
- Rousseau Jean-Jacques, (1712-78)
- Rousseau Jean-Jacques, (1712-78)