(1913-89)
krytyk lit., prozaik, tłumacz, prof. polonistyki na UW. Debiutował studium Theokritos, twórca sielanki (1935), następnie kolejno m.in. prace krytycznoliterackie: Poeci trzech pokoleń (1953), Moje odchylenia (1956), Ojedności treści iformy (1957), Stanowiska wobec… (1963), Samobójstwo Mitrydatesa (1968), Poeci czterech pokoleń (1977), Osytuacji pisarza pochodzenia żydowskiego. Rzecz, którą nie ja powinienem napisać (1983); proza: Śmierć liberała (1947), Zapiski zmartwego miasta. Autobiografia iparabiografia (1963). Tłumaczył m.in. W. Majakowskiego, A. Czechowa, L. Aragona, Teokryta. Szczególnym osiągnięciem S. była praca Bóg, szatan, Mesjasz i…? (1977), wktórej przełożył iopatrzył komentarzem Księgę Rodzaju. Jeden znajwybitniejszych powojennych krytyków lit., np. wcyklu Bez taryfy ulgowej. Studia S.odznaczają się precyzją, przenikliwością ikunsztem interpretacyjnym. Widać to wjego nowatorskich pracach o B. Leśmianie, B. Schulzu i W. Gom-
browiczu. Wswoich szkicach oprozie XX w. wprowadził kategorię autotematyzmu jako istotnego wyznacznika współcz. sztuki narracyjnej.
- Sandauer Artur, (1913-83)
- SANDAUER, Artur (1913-89)
- ARTUR, Pochodzenia celtyckiego...