(1913-83)
krytyk lit., prozaik, tłumacz; studiował filologię klasyczną na uniw. we Lwowie, schwytany przez Niemców w czasie wojny został zamknięty w getcie, z którego uciekł. W 1944 r. wstąpił do WP, był red. pism wojskowych, później przebywał w Paryżu; od 1974 prof. lit. pol. na UW. Jeszcze przed wojną ukazały się jego pierwsze szkice lit. o W. Gombrowiczu i B. Schulzu oraz studium Theokritos, twórca sielanki (1935). Po wojnie opublikował analizę poetyki wybranych twórców w tomie Poeci trzech pokoleń (1955), a następnie kolejne tomy prac krytycznych, m.in.: Moje odchylenia (1956), Stanowiska wobec... (1963), Samobójstwo Mitrydatesa (1968), Poeci czterech pokoleń (1977), O sytuacji pisarza pochodzenia żydowskiego. Rzecz, którą nie ja powinienem napisać (1983). S. jest również autorem dwu tomów prozy, w których przedstawia tragedię holokaustu Śmierć liberała (1947) i Zapiski z martwego miasta (1962). W ramach krytyki dotychczasowego modelu kultury wydał cykl pamfletów zebranych w t. Bez taryfy ulgowej (1959) i Dla każdego coś przykrego (1966). W jego dorobku znajdują się również wspomnienia z pobytu w Izraelu W 2000 lat później (1956) i studia starotestamentowe Bóg, Szatan, Mesjasz i ...? (1977). Ważną pozycję stanowią przekłady z lit. gr. Dramaty greckie (1974) oraz tłumaczenia L. Aragona, A. Czechowa, W. Majakowskiego.
- Sandauer Artur, (1913-89)
- SANDAUER, Artur (1913-89)
- ARTUR, Pochodzenia celtyckiego...