(1901-86)
poeta czes., współtwórca oryginalnego kierunku zwanego poetyzmem, dziennikarz, publicysta itłumacz, laureat Nagrody Nobla (1984). We wczesnej młodości identyfikował się zruchem komunistycznym, stąd jego poezja proletariacka wtomie Miasto we łzach (1921). Po kilku latach jego związki ztą orientacją ideologiczną znacznie osłabły, aich miejsce zajęła radosna akceptacja życia ipodziw dla współczesnej cywilizacji. Powstały wówczas zbiory poezji Na falach T.S.F. (1925), Słowik śpiewa źle (1926), Pocztowy gołąb (1929). Następny okres przyniósł refleksję iczęsto intymną nutę wspomnieniową przewijającą się wzbiorach Jabłko złona (1933), Ręce Wenus (1936). Wokresie okupacji starał się wierszami podtrzymywać ducha, przeważała wnich tematyka hist. inarod. Ukazały się m.in. zbiory wierszy oPradze Światłem odziana (1940) iKamienny most (1944). Powojenną twórczość poświęcił wartościom ogólnoludzkim, głównie obrachunkowi zwłasnym życiem iuczuciu miłości do matki, wydał zbiory Mamusia (1954), Koncert na wyspie (1965), Kometa Haleya (1967), Morowy słup (1981) oraz tom wspomnień Wszystkie uroki świata (1981).
- Seifert Jaroslav, (1901-1986)
- SEIFERT, Jaroslav (1901-86)
- SEIFERT, Zbigniew (1946-79)