(1901-1986)
poeta czeski. Pierwszy pisarz czeski wyróżniony Nagrodą Nobla (1984) za twórczość "przenikniętą zmysłowością, otwartością ibogactwem kreatywnej fantazji, która daje obraz ludzkiej niezłomności iwielostronności". Pochodzący zrobotniczej rodziny S. był samoukiem, nie ukończył żadnej szkoły. Wmłodości zaangażował się wdziałalność partii komunistycznej. Debiutował w1921 r. zbiorkiem Město wslzch utrzymanym wduchu poezji proletariackiej. Lata 20. to czas bliskich związków S. ztwórcami awangardowymi. W1920 r. założył Stowarzyszenie Artystyczne Devětsil, pozostawał pod wpływem nurtu zw. poetyzmem. Zokresu tego pochodzą tomiki: Na vlnch TSF (1925) - wyraz zafascynowania postępem cywilizacyjnym, Slavík zapív špatně (1926), Poštovní holub (1929) zawierające przemyślenia nad urodą życia, poezją wnim ukrytą. Wczasie II wojny światowej wtwórczości S. pojawiają się motywy patriotyczne, narodowe, historyczne: m.in. zbiorki Světlem oděn (1940), Kamenn most (1944). Po kilku latach milczenia S. wydał tomik poet. Koncert na ostrově (1965). Wtwórczości powojennej poety (m.in. zbiory Halleyova kometa, 1967; Morov sloup 1971) zauważalny jest mroczny ton, pojawiający się motyw śmierci, podsumowanie własnego życia. S. jest także autorem wspomnień Wszystkie uroki świata (1981).
- Seifert Jaroslav, (1901-86)
- SEIFERT, Jaroslav (1901-86)
- SEIFERT, Zbigniew (1946-79)