(1922-81)
kompozytor ipianista. Jeden zprzedstawicieli muzycznej Grupy 49, współtwórca festiwalu Warszawska Jesień (1956). Wtwórczości początkowo interesował się muzyką dodekafoniczną ifolklorem. Na wzór Bartoka iStrawińskiego tworzył muzykę opartą na motywach ludowych (Symfonia pieśni). Próbuje również jako pierwszy wPolsce techniki 12-tonowej. Stworzył własny styl zdominacją brzmieniową, zróżnorodnością barw wynikającą znowego sposobu wydobywania dźwięków zróżnych instrumentów. Ponadto wutworach wykonywanych przez zespoły wprowadził rozstawienie wykonawców otrzymując dźwięki emitowane przestrzennie. Do najbardziej znanych utworów S. można zaliczyć: symfonie (Sinfonietta, Dramatic Story), koncerty (Koncert symfoniczny, Fantasmagoria, Pianophonie), utwory na fortepian (Suita preludiów, Apiacere), cykle pieśni do tekstów poetów pol. (Serce nocy wg Gałczyńskiego, Oczy powietrza wg Przybosia, Poezje wg Różewicza) oraz utwory kameralne na b. różną obsadę instrumentalną (smyczki, perkusje, flety, mandoliny, gitary idźwięki elektroniczne).
S. należał do najbardziej utalentowanych kompozytorów współcz.