(sintoizm)
tradycyjna narod. religia Japonii ukształtowana na początku V w. pod wpływem idei konfucjonizmu ielementów taoizmu. Nazwą s.(droga bogów japońskich) zaczęto posługiwać się wVI w. przeciwstawiając się coraz popularniejszemu buddyzmowi ipojęciu but sudô (droga Buddy). Prymat s. nad buddyzmem ikonfucjanizmem ustalony został wVII w. wraz zprzyznaniem władcy praw pana ludzi iziemi. WVIII w. powstały święte księgi Kojiki (Kronika spraw dawnych) oraz Nihongi (Kronika japońska), wX w. Norito (Zaklęcia), wymieniające dużą liczbę bogów, których pomocnikiem został człowiek, aJapończycy uznali siebie za naród wybrany. Ziemska doczesność to dla wyznawcy s. ostateczny ijedyny cel bytowania, życie stanowi najwyższe dobro, ideałem jest takie funkcjonowanie jednostki wzbiorowości, aby przyczynić się do stałego jej rozwoju. Bogaty kult obejmuje rozmaite ceremonie iobrzędy, ma charakter rodzinny, wioskowy lub państwowy. Ośrodkami życia rel. są świątynie (w tym najważniejsze powiązane ztradycjami rodu cesarskiego) oraz grupy rel. Wokresie 1868-1946 s. miał status oficjalnej religii państwowej zcentralną postacią cesarza - boga.
- religia, (łac. religio )