(1888-1964)
prozaik fiński, czołowy przedstawiciel realizmu wlit. swego kraju, laureat Nagrody Nobla (1939). Pochodził ze środowiska wiejskiego, jego też dotyczy twórczość S. mająca głównie charakter autobiograficzny. Był znakomitym stylistą inarratorem, wnikliwym psychologiem, czułym na niedolę człowieka. Ukazywał silne związki człowieka zotaczającą przyrodą, której uroki odmalowywał wporywający sposób. Już pierwsza powieść Słońce życia (1916) przyniosła mu sławę. Kolejno ukazywały się Pobożna nędza (1919), Śmierć izmartwychwstanie (1919), Zasnął za młodu (1931), Droga mężczyzny (1932), Sierpień (1941). Napisał też nowele zebrane wtomie Hiltu iRagnar (1923), kilka poematów iwspomnienia.
- Sillanp Frans Eemil, (1888-1964)