(1888-1964)
powieściopisarz fiński, laureat Nagrody Nobla (1939). Potomek ubogiej chłopskiej rodziny, rozpoczął w1908 r. studia na wydziale biologii uniwersytetu helsińskiego, po czym po kilku latach porzucił naukę, by poświęcić się literaturze. Nigdy nie przestał pasjonować się biologią, czemu - jako monista - dał wyraz przedstawiając człowieka jako integralną część natury, wpisaną wjej rytm. Tłem powieści S. jest prowincja Hme - rodzinne strony pisarza, bohaterami zaś biedni mieszkańcy wsi, októrych wartości decydują nie wykształcenie czy wiedza oświecie, ale zdolność do przeżywania głębokich uczuć, bogactwo emocji, wyobraźnia. Do najsłynniejszych utworów pisarza należą: Słońce życia (1916), Nuorenta nukkunt (1931), Droga człowieka (1932), Ludzie wnoc letnią (1934) oraz Nabożna nędza (1919) - najwybitniejsze dzieło S. - opowieść obiednym, prostym człowieku wciągniętym wwir wojennych wydarzeń, który, stojąc przed plutonem egzekucyjnym, zupełnie nie rozumie, za co ma umrzeć ioco toczy się wojna. Utwór przyniósł autorowi ogromną popularność oraz dożywotnie stypendium ufundowane przez fiński rząd. Publikując dzieło wmomencie, gdy dominowały oceny wojny dokonywane zpozycji zwycięzców, S. dał dowód swojej wielkiej odwagi cywilnej jako pisarz iczłowiek. Zmarł otoczony nimbem najwybitniejszego twórcy fińskiego XX w.
- Sillanp Frans Eemil, (1888-1964)