(469-399 p.n.e.)
filozof gr., nauczyciel Platona, oskarżony iskazany na śmierć przez wypicie cykuty za poglądy "psujące młodzież". Przeciwstawiał się głoszonej przez sofistów teorii owzględności prawdy, dobra isprawiedliwości; za najwyższe dobro człowieka uważał cnotę moralną, spajającą szczęście ipożytek; źródeł zła upatrywał wnieświadomości. Prowadził życie wędrującego ulicami nauczyciela, którego misją było uświadamianie ludziom możliwości poznania dobra iprawdy metodą żywego dialogu, złożonego zczęści krytycznej ikonstruktywnej, zakończonego ustaleniem wspólnych dla dyskutantów prawd. Oswej wiedzy mówił: "Wszystko, co wiem, to to, że nic nie wiem, inni natomiast sądzą, że wiedzą to, czego nie wiedzą". Poglądy S.znane są dzięki zapisom jego uczniów: Platona (Obrona Sokratesa, Kriton, Fedon, Uczta) iKsenofonta (Apologia Sokratesa, Uczta, Pamiętniki).