kierunek wbadaniach lit., ukształtowany ok. 1930 r., traktujący dzieło lit. jako strukturę językową, wktórej dominuje funkcja estetyczna. Każdy element dzieła wchodzący wstrukturę posiada swoje znaczenie, wypowiedź lit. realizuje określone możliwości języka, utwór ma charakter semiotyczny. Celem badania dzieła jest opis synchroniczny struktury oraz jej przedstawienie diachroniczne (historyczne); twórcą s. jest F. de Saussure, usystematyzowali go m.in. R. Jakobson iJ. Mukařovsk.
- STRUKTURALIZM, (nauk.)
- STRUKTURALIZM, (język.)
- STRUKTURALIZM, (lit.)