(1884-1960)
franc. poeta iprozaik, ur. wUrugwaju. Kraj urodzenia ze swą bujną przyrodą iwyrazistymi charakterami ludzi często był tworzywem jego twórczości łączącej fantastykę zracjonalizmem. Debiutował jako poeta zbiorem Mgły przeszłości (1900), który, podobnie jak cztery następne, nie wzbudził większego zainteresowania. Dopiero po 25 latach prób znalazł własną drogę izajął znaczące miejsce wśród wielkich nowatorów poezji, wydając tom Grawitacje (1925). Następne zbiory, m.in. Niewinny galernik (1930), Baśń świata (1938), Pamięć niepamiętliwa (1945), Schody (1956), Ciało tragiczne (1959), wpełni potwierdzają jego talent. Cały sens poezji S. zawiera się wstwierdzeniu, że człowiek jest początkiem ikońcem wszystkiego. Ztematyką twórczości poetyckiej ściśle wiążą się nowele tego autora, są jakby jej uzupełnieniem, np. zbiory Arka Noego (1938) czy Pierwsze kroki wszechświata (1950). Dramaty ipowieści należą do zdecydowanie słabszej części twórczości S. Warto wymienić sztuki Śpiąca królewna (1932), Bolivar (1936), Robinson (1948), Szeherezada (1949) oraz powieści Złodziej dzieci (1926), Młody człowiek wniedzielę iinne dni (1955). Wprozie S.pozycje typowo autobiograficzne to powieść Człowiek pampasów (1923) iwspomnienia Pić uźródła (1933).
- Supervielle Jules, (1884-1960)
- SUPERVIELLE, Jules (1884-1960)