(1884-1960)
franc. poeta, nowelista i dramaturg. Ur. w Urugwaju, dokąd często powracał, studiował literaturę hiszp. na uniwersytecie w Paryżu. W latach I wojny światowej, jako żołnierz formacji pomocniczych, przyczynił się do ujęcia Maty Hari. Zainteresowanie twórczością S. zapoczątkowały tomy: Poezje smutnej miłości (1919) i Przystanie (1922). W okresie przedwojennym powstały jego najwybitniejsze zbiory poetyckie: Grawitacje (1925), Niewinny galernik (1930), Nieznani przyjaciele (1934) i Baśń świata (1938). Z lat wojny pochodzą pisane w Urugwaju Poezje 1939-1945 (1946). Spośród późniejszych tomów na uwagę zasługują: Pamięć niepamiętliwa (1948) i Ciało tragiczne (1959). Jako nowelista S., autor Orfeusza i innych opowieści (1946), wielokrotnie nawiązywał do Biblii i mitologii. Ważną pozycję w dorobku pisarza zajmuje autobiograficzna powieść Człowiek pampasów (1923). Problemem, który powraca w utworach S., jest miejsce człowieka w przestrzeni, jego relacja z Naturą i Kosmosem. Miejscami skłaniający się ku metempsychozie, poeta wyprzedził niektóre sformułowania filozofii egzystencjalnej. Na jęz. pol. utwory S. tłumaczyli: Z. Bieńkowski, J. Przyboś, J. Rogoziński, J. Zagórski i in.
- Supervielle Jules, (1884-1960)
- SUPERVIELLE, Jules (1884-1960)