(łac. silva rerum = las rzeczy [różnych])
wkulturze szlacheckiej rękopiśmienne domowe księgi, zapisywane sukcesywnie przez rodziny szlacheckie już pod koniec renesansu (XVI w.), szczególnie popularne wsarmackim nurcie lit. barokowej, stały się też znakiem kultury obyczajowej XVIII w. Wdomowych s. zapisywano "rzeczy różne": utwory lit. na użytek domowy, np. wiersze zokazji narodzin potomka, zaręczyn, uroczystości ślubnej iweselnej, żałoby rodzinnej; wydarzenia zżycia osobistego ipolit. komponowane czasem wformach lit. (bajki, dowcipy, anegdoty, zagadki, poezja okolicznościowa); mowy wygłaszane na sejmach isejmikach szlacheckich, przepisy kulinarne, lekarskie, zestawy obsadzanych krzeseł senatorskich, zapiski gospodarcze (z prowadzenia rachunków domowych). Do s. wklejano dokumenty (lub je wpisywano), sarmacką heraldykę, rozmaite wspomnienia, zapiski rodzinne, cytaty, np. fragmentów poezji rel. Ich dobór był przypadkowy, przetrwały kolejne pokolenia rodu, pisano je na ogół po pol. (przeplatając często łac. zapożyczeniami). S. lit. to m.in. Wirydarz poetycki S.Trembeckiego, Sylwa rerum Jadama A. Gorczyńskiego, Bigos hultajski T.Szczeniowskiego. Współcześnie s. oznacza utwór wielogatunkowy, wktórym współistnieją elementy różnych poetyk, rozmaite style istylizacje, aluzje icytaty, mianem tym określa się często twórczość prozatorską T. Konwickiego.