(ur. 1922)
malarz, scenograf, twórca autorskiego teatru; wczasie okupacji więzień obozów wOświęcimiu iBuchenwaldzie, co wywarło wielki wpływ na całokształt jego twórczości. Wteatrze wNowej Hucie (za dyr. K.Skuszanki) sławę przyniosły mu scenografie m.in. do Księżniczki Turandot Gozziego, Myszy iludzi Steinbecka oraz do Akropolis Wyspiańskiego, później również współpracował z J. Grotowskim projektując scenografię do Akropolis. Równolegle powstawały dramatyczne prace plastyczne demaskujące zagładę cywilizacji, przedstawiające zniszczenie, przemijanie, rozpad wartości: Epitafium I, Dramat III, Postać wczerwonej czapce, wktórych wykorzystywał techniki malarskie oraz collage zodpadów, nadpalonych tkanin, assamblage, maski, kukły, manekiny, zużyte ubrania, buty. Wlatach1963-66 był dyrektorem Teatru Ludowego wNowej Hucie, następnie scenografem wStarym Teatrze wKrakowie, gdzie przygotował bulwersujące krytyczne realizacje sztuk Witkacego Oni, Nowe Wyzwolenie, wlatach1972-81 wczasie dyrekcji Teatru Studio wWarszawie przygotował swoje wielkie spektakle Replika, Dante, Witkacy, Cervantes, Dante współczesny, wjakich wpełni zrealizował swoją wizję teatru, plastycznego, wktórym manekin - kukła - postać - aktor zmieniają swe funkcje irole; teatru wktórym również słowo rozbite na dźwięki zmienia swe funkcje; teatru obrazu iruchu, wktórym podobnie jak wświecie człowiek podlega uniformizacji, kultura homogenizacji, awartości tracą swój podstawowy sens. Sz. stawia pytania oświat wartości człowieka io wartości współcz. świata; jest to sztuka wielkich metafor (Ściana butów), rekwizytów cywilizacji. Wostatnich latach realizuje m.in. Deballage oraz environment scenograficzne Drang nach Osten, Drang nach Westen.