kolejność wyrazów wzdaniu lub zdań pojedynczych wzdaniu złożonym, oparta na zasadach zgodnych ze składnią, stylistyką. Rozróżniamy: sz. naturalny (kształtowany dość swobodnie, np. wwypowiedzi ustnej wzdaniu: Wtakim razie nie ma innego wyjścia, jak tylko samej wziąć się do solidnej nauki.); sz. stały (miejsca wzdaniu niektórych wyrazów są zawsze stałe, np. nieakcentowanych form zaimków mi, mię, ci, cię, go, mu, ich unikać należy na końcu zdania ina początku, np.: Bardzo cię kocham; partykuły -li, -że, łączące się zpierwszym wyrazem wzdaniu, np. Dajże mi to.; zaimki względne umieszczane na początku zdania podrzędnego, np. Była kobietą, októrej głośno mówiono wmieście.; sz. przestawny, tzw. inwersja (świadome odstępstwo od naturalnego szyku wzdaniu mające na celu wywołanie zamierzonego efektu stylist. iznaczeniowego, służące też nadaniu wypowiedzi poetyckiej uroczystego, podniosłego nastroju, charakterystyczne wliryce barokowej iklasycystycznej, jej sens polega na zmianie kolejności wyrazów wwersie albo na rozbiciu pod względem składniowym strofy, przez wprowadzenie słów, które do nich nie należą, np. "Nie tyle Puszcza Niepołomska zwierza / …Nie tyle mają ijeziora trzciny / Jak ja mam bólu dla swej Katarzyny - J.A. Morsztyna Osobie). Wpowieści spotykamy się także zinwersją czasową, zmianą kształtowania czasu narracji, który burzy fabułę, tak jest, np. wGranicy Nałkowskiej, której finał poznaje czytelnik już wpierwszym zdaniu.
- anastrofa, (gr. anastroph = odwrócenie)...
- INWERSJA, przestawnia
- inwersja czasowa, (łac. inversio = odwrócenie)...