1) doktryna klasycznej filozofii chińskiej sformułowana ok. IV- II w. p.n.e., zainicjowana wcześniej przez Lao-tsy, autora fundamentalnego traktatu t. Daode-jing. Teoretycy skupieni wokół "akademii filoz." Jixia (co znaczy "pod Ji", czyli pod bramą miejską wJi) koncentrowali się na zagadnieniach filoz. natury, metafizyki imistyki, głosząc, że istotą przyrody ispołeczeństwa - wszechświata jest dao rozumiane jako ład, droga, harmonia wszelkich zjawisk. Celem mędrca jest poznawanie tao, co możliwe jest za pośrednictwem de - cnoty, pozwalającej na przestrzeganie ważnej zasady niedziałania wu - wei, czyli niesprzeciwiania się naturalnemu porządkowi rzeczy. Kontynuatorami myśli Lao-tsy byli autorzy kolejnych traktatów t. Lie-zi (V-IV w. p.n.e.) iZhuang-zi (IV-III w. p.n.e.); 2) religia upowszechniona wChinach na przełomie II iIII w. wyrosła zt. filozoficznego, dawnych tradycji kultów chińskich, praktyk wróżbiarskich, wiary wduchy, bóstwa idemony. B. ważnym jej elementem jest nauka onieśmiertelności, którą można osiągnąć drogą ograniczeń wspożywaniu pokarmów, spełniania cnotliwych uczynków iaktów kontemplacji. Organizatorem kościołów t. był przedstawiciel Sekty Pięciu Miar Ryżu Zhang-Daoling (34-156), który zbudował teokratyczne państwo wyznawców ihierarchów, mające pewną niezależność aż do 1927 r. Zreformowany wV w. t. uznany został za oficjalną rel. państwową, adeifikowany Lao-tsy (666) wyniesiony został ponad Konfucjusza i Buddę. Współcześnie zorganizowany t. istnieje wHongkongu ina Tajwanie.
- TAOIZM, obok drugi z gł. systemów...
- taoizm ażycie seksualne, chiński ruch religijny...
- MASAŻ PUNKTOWY,