rodzaj wiersza regularnego, wktórym podstawę rytmu tworzą: stała liczba sylab oraz stałe miejsce sylab akcentowanych; jednostką rytmu jest stopa, czyli dwie, trzy lub cztery sylaby zgrupowane wokół jednej sylaby akcentowanej; najczęściej stosowane stopy to: jamb, np. Znad ciemnej rzeki Staffa; trochej, np. Jakże ja się uspokoję Wyspiańskiego; amfibrach, np. Ioczy… wilgotne Broniewskiego; daktyl (-’--); peon III (---’-), np. Elegia ochłopcu polskim Baczyńskiego. W.s. wliryce jest typowy dla XIX w., obecny najczęściej wkrótkich utworach lirycznych, utrzymanych wjednym nastroju, przede wszystkim stylizowanych pieśniowo, np. wpoezji W. Pola, T. Lenartowicza, M. Konopnickiej.
wiersz sylabotoniczny
Słownik języka polskiego