(ang. interwiew)
odmiana gatunku dziennikarskiego, którego istotę stanowi rozmowa przeprowadzona przez dziennikarza zczłowiekiem reprezentującym swoją osobowość lub czyjąś ideę, np. w. zpolitykiem, uczonym itp. Składa się zcelowo sformułowanych krótkich pytań przygotowanych wcześniej wg planu. Prowadzący w. musi pilnować zwartości ikoncentracji wypowiedzi swego rozmówcy, pozostawiając mu jednocześnie swobodę wrozwijaniu tematów, być niejako wcieniu rozmówcy iuzyskanych odpowiedzi, np. na temat szczegółów biograficznych, wspomnień, wrażeń zpodróży, planów, poglądów na określoną sprawę. W. może być fragmentem reportażu wTV, wradiu ina łamach prasy. Lit. odmianą tej dziennikarskiej formy wypowiedzi są książki powstające na podstawie długotrwałych, wielokrotnych rozmów, np. A. Wata Mój wiek, R. Burgina Rozmowy zJ.L. Borgesem, A. Fiuta Rozmowy zCz. Miłoszem, S. Nowickiego Pół wieku czyśćca. Rozmowy zT. Konwickim, stanowiące odmianę dokumentu lit.