(biol.)
teoria z zakresu embriologii; wg niej rozwój zarodka odbywa się poprzez stopniowe różnicowanie się komórek powstałych z podziału zygoty, a następnie przez stopniowe tworzenie się tkanek, narządów i ich układów; przeciwstawiała się ona rozpowszechnionej w XVIII w. teorii preformacji (embrion to gotowy organizm z podziałem na narządy, tyle że mniejszy); rzecznikiem e. w Polsce był m.in. J. Śniadecki.
- EPIGENEZA, (geol.)