termin użyty po raz pierwszy przez Ch.B. Davenporta na przełomie XIX i XX w.: występowanie w organizmach żywych cech i właściwości koniecznych do opanowania nowego środowiska zewn. (tzw. nowej strefy przystosowawczej); według teorii L. Cuénota (1925), rozwiniętej przez R. Goldschmidta (1940) p. stanowi gł. mechanizm ewolucji organizmów, która miałaby się odbywać skokowo, drogą wielkich mutacji, przy ograniczonym udziale selekcji naturalnej; we współcześnie akceptowanym ewolucjonizmie syntetycznym, wywodzącym się z klasycznego darwinizmu, pojęcie p. oznacza tylko zmianę roli cechy przystosowawczej, co odbywa się z reguły stopniowo i powoli, przy uzupełniającym udziale selekcji naturalnej (np. skrzydła owadów powstały dzięki przekształceniu się chitynowych pokryw ciała, służących pierwotnie tylko do osłony ciała).
- preadaptacja, powstanie worganizmie...
- teoria preadaptacji, pogląd rozwinięty przez...