(bot.)
wewnętrzna część drewna, nie pełniąca już funkcji przewodzących wodę, złożona z komórek martwych; występuje w starszych pniach drzew, między bielem a rdzeniem; wykształca się z bielu, nasiąkając z wolna substancjami garbnikowymi i żywicą, nabierając przy tym trwałości i ciemniejszego zabarwienia; t. stanowi kolumnę, na której się wspiera korona drzewa.