surowiec otrzymywany ze ściętych drzew o wielorakim zastosowaniu, gł. jako materiał budowlany stosowany od najdawniejszych czasów (od listew, przez deski, po belki) i w najróżniejszych postaciach jako tworzywo konstrukcyjne i wykończeniowe; wykorzystywany także w przemyśle meblarskim - w bezpośredniej postaci lub częściej w formie płyt wiórowych i sklejki, w kopalniach - do obudowy wyrobisk, w kolejnictwie - na podkłady torowisk, w telekomunikacji - w formie słupów, w przemyśle chem. - do produkcji celulozy i ścieru. D. jest materiałem lekkim, o dużej wytrzymałości, łatwym do obróbki, dobrze tłumi i pochłania dźwięki, ma dobre właściwości ciepłochronne; do cech ujemnych d. należą: łatwopalność, paczenie się, pękanie, ograniczona trwałość nie zabezpieczonego drewna.
ELEKTROIZOLACYJNE MATERIAŁY, LAMBREKINOWY ORNAMENT, FORNIR, DRZEWNICTWO, ESKIMOSÓW SZTUKA, ZASOBNOŚĆ DRZEWOSTANU, DEKORACJA TEATRALNA, DRZEWNY WĘGIEL, EPIGRAFIKA, ZRYWKA DREWNA