Reklama

Churchill Winston

(1874–1965) – brytyjski mąż stanu, słynny z umiejętności krasomówczych, autor wielu książek, laureat Literackiej Nagrody Nobla w 1953. W 1900 wybrany do parlamentu z partii unionistów, od 1904 związany z liberałami, wspierał zasadę wolnego handlu. Członek rządu od 1908; 1911–15 pierwszy lord admiralicji, minister zaopatrzenia wojennego od 1917 i wojny oraz sił powietrznych od 1918. Popierał interwencję w Rosji przeciwko bolszewikom. Po wojnie związał się z partią konserwatywną; jako minister skarbu 1924–29, wprowadzał politykę opartą na parytecie złota, co spowodowało poważne napięcia społeczne. Od 1940 premier i minister obrony – ten okres jego aktywności politycznej jest oceniany najwyżej – zdecydowany w walce z hitlerowskimi Niemcami, utrzymywał wysokie morale społeczne w obliczu wojny, rozwijał współpracę ze Stanami Zjednoczonymi i współtworzył politykę światową. Wraz z prezydentem USA Franklinem Delano Rooseveltem odegrał zasadniczą rolę w opracowaniu Karty atlantyckiej. Był współautorem porządku jałtańskiego, ustanowionego przez wielką koalicję po II wojnie światowej. W przeciwieństwie do Roosevelta przeciwnik ustępliwości wobec J. Stalina, wspierał ideę powstrzymania siłą komunizmu na Bałkanach. Po przegranej konserwatystów w wyborach w 1945 odsunął się na pięć lat od władzy, prowadził aktywną działalność polityczną w opozycji, sygnalizując w swym słynnym przemówieniu z 1946 w Fulton pojawienie się „żelaznej kurtyny” i początek zimnej wojny. W tym czasie pracował na rzecz Ruchu Europejskiego, utworzenia Rady Europy. W 1946 na Uniwersytecie w Zurychu w przemówieniu zaproponował utworzenie Stanów Zjednoczonych Europy. Po powrocie do władzy był zwolennikiem polityki angażowania Wielkiej Brytanii w proces zjednoczenia świata zachodniego i ścisłej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi. Opowiadał się za ścisłą współpracą obronną państw europejskich.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama