– pierwsza całkowicie samodzielna operacja wojskowa Unii Europejskiej. Na posiedzeniu w Kopenhadze (12–13 grudnia 2002) Rada Europejska potwierdziła gotowość Unii do przejęcia od NATO operacji wojskowej w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, apelując do właściwych instytucji o zakończenie prac nad ogólną koncepcją operacji, łącznie z opcjami militarnymi i odpowiednimi planami. Zgodnie z wolą Rady Europejskiej ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich ustalili w styczniu 2003, co następnie w lutym tego samego roku potwierdziła Prezydencja grecka (1 stycznia– 30 czerwca 2003), że siły szybkiego reagowania Unii Europejskiej rozpoczną swą pierwszą operację w ostatnich dniach marca 2003, zastępując w Macedonii oddziały NATO. Do kraju tego Unia zdecydowała się wysłać czterystu pięćdziesięciu żołnierzy na sześć miesięcy, nie rezygnując z silnego powiązania operacji z NATO. Jej dowódcą uczyniono Niemca, admirała R. Feista, zastępcę dowódcy sił NATO w Europie. Na przeszkodzie wcześniejszej realizacji planów dotyczących operacji w Macedonii stanęły rozbieżności między Grecją (członkiem UE i NATO) a Turcją (członkiem NATO), w wyniku których obie organizacje nie były w stanie zawrzeć porozumienia regulującego kwestię dostępu UE do zasobów wojskowych Sojuszu Północnoatlantyckiego. Sytuacja zmieniła się dopiero 15 grudnia 2002, po szczycie w Kopenhadze. Wtedy też NATO zmniejszyło swą misję w Macedonii o trzysta osób. Trwającą od września 2001 operację „Rudy Lis”, w której uczestniczyło siedmiuset pięćdziesięciu żołnierzy, przekształcono w operację „Sojusznicza Harmonia” z udziałem czterystu pięćdziesięciu osób, mającą na celu zapewnienie bezpieczeństwa cywilnych obserwatorów UE i Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), nadzorujących realizację porozumienia pokojowego pomiędzy rządem macedońskim a Albańczykami, zawartego w sierpniu 2001. Żołnierze NATO pomagali także w reformowaniu armii macedońskiej. Operacja w Macedonii jest traktowana jako sprawdzian możliwości UE w sferze wojskowej. Zob. też Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony, Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony.
- Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej, – jedna z dziedzin...
- Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony, (ang. European Security...