– stosunkowo nowy tryb tworzenia prawa wspólnotowego wprowadzony traktatem z Maastricht (art. 189b), aby przynajmniej częściowo zmniejszyć deficyt demokracji poprzez włączenie do procesu ustawodawczego Parlamentu Europejskiego. Jest to tryb, który w największym stopniu podkreśla rolę tego organu, czyniąc go rzeczywistym współprawodawcą aktów prawnych na równi z Radą Unii Europejskiej. Procedura ta znajduje zastosowanie niemal we wszystkich obszarach prawa wspólnotowego z wyjątkiem polityki gospodarczej i walutowej. Jej przebieg jest bardzo skomplikowany i wieloetapowy, a istota prawna polega na tym, że Parlament na równi z Radą Unii Europejskiej decyduje o treści danego aktu prawnego. Oba te organy w jednakowym stopniu wpływają na przebieg procesu ustawodawczego, a jego powodzenie zależy od ich zgodnej współpracy i gotowości do kompromisów. W przypadku zablokowania procesu decyzyjnego, przez odrzucenie wspólnego stanowiska absolutną większością członków Parlamentu, przewodniczący Parlamentu i przewodniczący Rady zwołują komisję pojednawczą, której zadaniem jest doprowadzenie w ciągu sześciu tygodni do porozumienia między Radą a Parlamentem. Całą procedurę kończy przyjęcie aktu prawnego kwalifikowaną większością członków Rady oraz bezwzględną większością członków Parlamentu.
- procedura współpracy, – tryb tworzenia prawa...
- komisja pojednawcza, – komisja koncyliacyjna...
- proces decyzyjny, – cztery główne procedury...