– inicjatywa Polski przesłana w styczniu 2003 w formie non-paper (nieoficjalny dokument) do rządów krajów Unii Europejskiej, dotycząca polityki Unii wobec Ukrainy, Białorusi, Mołdowy i Rosji, po rozszerzeniu UE o kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Polska, wzorem Finlandii i jej inicjatywy wymiaru północnego, stara się w ten sposób zaznaczyć obszar swej specyficznej aktywności, jako przyszłego członka UE, a zarazem wyjść naprzeciw spodziewanym problemom związanym z pozostawieniem poza procesami integracji europejskiej jej wschodnich sąsiadów. Unia Europejska jest w trakcie przygotowania nowych strategii polityki na rzecz Rosji i Ukrainy, które powinny być ogłoszone w połowie 2003, a zatem jest to próba Polski wywarcia wpływu na ich kształt. W polskim projekcie sugeruje się, iż UE powinna zawrzeć umowę stowarzyszeniową z Ukrainą i Mołdową i zostawić taką opcję otwartą dla Białorusi po dokonaniu w niej demokratycznych przemian. Możliwość członkostwa tych państw w Unii nie powinna być wykluczana po spełnieniu wymogów politycznych i ekonomicznych. Polityka ta mogłaby być też rozciągnięta w dalszej perspektywie na kraje Kaukazu i Azji Środkowej. Polska starała się zwrócić uwagę UE szczególnie na te kraje, które w porównaniu z Rosją są mniej istotne dla Unii. W dotychczasowych dokumentach UE, opcja przyszłego członkostwa jest pomijana, nawet w formie odległej obietnicy. Zob. też stosunki Unia Europejska–Rosja.
- Unia Europejska, – nazwa określająca...
- konferencja europejska, – zgodnie z postanowieniami...
- Ruch Europejski, – pozarządowa organizacja...