święty (1030 lub 1033-1101)
urodził się w Kolonii; 1056-1075 kierownik świetnej szkoły w Reims, 1075 arcybiskup Reims, Manasses, obdarzył go tytułem kanclerza, jednak B., wiedząc o tym, że arcybiskup uprawia symonię, wystąpił przeciwko przełożonemu, w zamian za co został wygnany z miasta i dopiero po potępieniu arcybiskupa przez papieża i synod lyoński mógł powrócić do Reims, gdzie ofiarowano mu opuszczony tron arcybiskupi; godności tej jednak nie przyjął i postanowił uciec od świata, stając się założycielem zakonu kartuzów. Od św. Hugona otrzymał pustelnię opodal Grenoble; 1084 zbudowano tam niewielki kościółek, którego konsekracji dokonał św. Hugo; wkrótce klasztor rozrósł się tak bardzo, że otrzymał nazwę "Wielkiej Kartuzji" (La Grande Chartreuse); 1090 B. udał się do Rzymu, gdzie stał się uczestnikiem rywalizacji między Urbanem II a popieranym przez Henryka IV antypapieżem Guibertem z Rawenny; kiedy antypapież najechał na Rzym, B. wraz z Urbanem II schronił się na południu Włoch i opodal ob. wsi Serra S. Bruno założył kartuzję (1092); zakończył życie 6 października i w dniu tym jest czczony przez Kościół. Pozostawił po sobie drobne rozprawy, a także listy i fragmenty poetyckie. Zakon istnieje do dziś; jego członkowie (profesi) zobowiązani sa do zachowywania całkowitego milczenia i absolutnego powstrzymywania się od potraw mięsnych; mają też własną liturgię.
- BRUNO KARTUZ, (1030 lub 1033-1101)...
- BRUNO, Pochodzenia staroniemieckiego,...
- KARTUZI, męski o b. surowej...