pustelnicy, zakonnicy zachowujący regułę zakonną, lecz żyjący w odosobnieniu, nie prowadzący wspólnego życia z rodziną zakonną; e. w początkach chrześcijaństwa zwani anachordami, udawali się gł. na pustynie. W kościele zach. za formę podstawową uważa się ideał cenobicki (klasztorną wspólnotę mnichów); e. byli wyżej cenieni w kościele wsch., w którym w V w. wyodrębniła się kategoria słupników-stylitów (Szymon Słupnik).
OGRODOWA SZTUKA, KAMEDULI, MIĘDZYRZECZ, AMMON WIELKI, CENOBICI, PAULINI, PUSTELNIA, ANACHORECI