święty (ok. 980-1046)
Wenecjan; przypadkowo trafił na Węgry, gdzie 1015-1023 był wychowawcą św. Emeryka, syna króla św. Stefana; w tym czasie powstały jego Instructiones morum, będące poleceniami wychowawczymi ojca dla syna. Zakończywszy służbę na dworze, ponownie odszedł do pustelni koło Bakonybl, gdzie przebywał dopóty, dopóki król Stefan nie powołał go do objęcia nowo utworzonego biskupstwa w Csnad (ob. Marosvar w diecezji szegedyńskiej); zasłużył się w czasie walk sukcesyjnych o tron węgierski, pozostając wiernym polityce króla Stefana; zginął jako męczennik w czasie buntu plemion madziarskich; pojmano go w czasie podróży z Csnad do Szkesfehrvar na spotkanie z królem Andrzejem i strącono go ze stromej góry w Peszcie do Dunaju; miejsce to zwie się dziś Góra św. Gellerta (węgierskie brzmienie imienia G.); jest patronem Budapesztu; czczony 24 września.