reforma życia zakonnego rozpoczęta w 1. poł. X w. przez Benona, bł. Odona i kolejnych opatów klasztoru Benedyktynów w Cluny (Francja), w XI i XII w. rozszerzyła się na całe chrześcijaństwo, przełamując kryzys kościoła zdominowanego przez ces. niem.; podstawą r.k. była odnowa wspólnoty życia mnichów, wzrost liczby zakonników - kapłanów, śpiewane uroczyście nabożeństwa, modlitwa liturgiczna i rozwój duchowy przy zachowaniu surowości obyczajów; zakony podporządkowane były bezpośrednio jurysdykcji papieskiej (pełna autonomia wobec miejscowej władzy kośc. i świeckiej); na przełomie XI/XII w. r.k. oddziaływała na ponad 200 domów klasztornych, gł. we Francji, Włoszech i Niemczech; na r.k. oparła się w XI w. kuria rzymska (papież Grzegorz VII) dążąc do wzmocnienia dyscypliny wewnątrzkościelnej, celibatu; r.k. była też istotnym elementem w walce papiestwa z władzami świeckimi i zeświecczonym episkopatem miejscowym; w XII w. traci znaczenie (wzrosła wtedy rola nowych zakonów).
- Cluny, miasto franc. w Burgundii,...
- ODO Z CLUNY, (ok. 878-942)
- SANCHO III WIELKI, (?-1035)