święty, Doktor Kościoła (1542-1621)
przyszedł na świat w Montepulciano (niedaleko Perugii); jego ojciec, Wincenty Bellarmin był spokrewniony z możnymi rodami włoskimi, matka zaś, Cyntia Cervini, była siostrą kardynała Marcelego Cerviniego, późniejszego papieża Marcelego II; R.B. wstąpił do jezuitów; 1570 otrzymał święcenia kapłańskie; pozostając w nieustających sporach z innowiercami wykształcił doskonały, polemiczny styl, jakim odznaczały się jego pisma: Index Haereticorum, Conclusiones de Sacramentis, De Scriptoribus ecclesiasticis; 1576 powierzono mu w Kolegium Rzymskim katedrę teologii polemicznej, a owocem pracy na akademii stały się Kontrowersje (Disputationes de controversiis christianae fidei adversus huius temporis haereticos), pierwsza summa nauki katolickiej dostosowana do nowej sytuacji Kościoła; 1592 został mianowany rektorem Kolegium Rzymskiego, a dwa lata później wybrany przełożonym prowincji neapolitańskiej; 1597 złożył urząd prowincjała i na życzenie papieża Klemensa VIII został papieskim doradcą, egzaminatorem biskupów oraz penitencjarzem w bazylice św. Piotra; w tym samym roku wydał sławny Katechizm, który przełożono na 56 języków i wydano drukiem ponad 400 razy; 1600 mianowany arcybiskupem w Kapui; po śmierci papieża omal nie został wybrany na Stolicę Piotrową (1605); wieść o tym przyjął z niewysłowioną ulgą i dziękował Bogu, że nie zachciał powołać go na Stolicę Piotrową. Nowy papież, Paweł V, przywołał go natychmiast do Rzymu i uczynił członkiem wielu kongregacji papieskich. R. był protektorem celestynów, a od 1607 administrował diecezją Montepulciano. W tym czasie uczestniczył w sporach między papieżem a Wenecją, w konfliktach gallikańskich oraz związanych z wystąpieniem króla angielskiego Jakuba I, który zakazywał misjonarzom katolickim ślubować wierność papieżowi. Ważniejsze dzieła z tego okresu to: W obronie papieża przeciwko Pawłowi Sarpi, Protest do króla Anglii, O władzy papieskiej przeciwko Wilhelmowi Barday'owi. Wplątany był również w głośną sprawę Galileusza i opowiedział się ostatecznie przeciwko uczonemu, z którym zresztą serdecznie się przyjaźnił. Ostatnie lata życia poświęcił redagowaniu dzieł o charakterze ascetycznym; wydał niewielkie, na wpół poetyckie rozprawy O wzdychaniu gołębicy (De gemitu columbae) oraz O sztuce dobrego umierania (De arte bene moriendi); wspomnienie 17 września; 1930 ogłoszony Doktorem Kościoła.
- ROBERT BELLARMIN, Doktor Kościoła (1542-1621)...
- BELLARMIN Robert, Roberto Bellarmino, święty...
- BERNARDYN REALINO, (1530-1616)