właśc. Wasilij I. Bieławin (1865-1925)
święty prawosławny; od 1897 biskup Lublina, od 1898 Aleutów i Alaski, od 1907 Jarosławia, od 1914 Wilna, od 1917 metropolita Moskwy, od 1918 patriarcha Rusi; stał na czele Kościoła prawosławnego w okresie rewolucji, 1918 ekskomunikował bolszewików; wielokrotnie żądał od Lenina zaprzestania prześladowań Kościoła; w latach klęski głodowej 1921-22 domagał się zwrotu dóbr kościelnych; 1922 aresztowany i sądzony, 1923 uwolniony po uznaniu władzy radzieckiej; 1989 kanonizowany.