(techn.)
urządzenie do tłumienia drgań mechanicznych, elektr. lub akustycznych; t. mechaniczne dzielą się na: t. stałe (gł. sprężynowe i cierne), cieczowe (zwykle cylinder wypełniony lepką cieczą i poruszający się w nim tłok) oraz gazowe - podobne do cieczowych, lecz wypełnione gazem; t. elektr. - w formie czwórnika biernego złożonego z rezystorów - wykorzystywane do obniżania mocy sygnałów elektr. oraz t. akustyczne, służące do zmniejszania energii akustycznej przez wykorzystanie zjawisk: absorpcji (za pomocą materiałów dźwiękochłonnych), rezonansu (przy użyciu komór rezonansowych ograniczających wyjście dźwięku z t. oraz interferencji fal głosowych o tej samej częstotliwości, lecz przesuniętych w fazie (przy zastosowaniu specjalnych rozgałęzień w kanale) lub tłumienia dźwięku przez liczne przegrody zmieniające kierunek jego przepływu; t. akustyczne stosuje się gł. w układach wydechowych silników spalinowych, w kanałach wentylacyjnych, instrumentach, broni palnej itp.