(muz.)
przyrząd umożliwiający ściszenie dźwięków wydawanych przez instrument; w pianinie, fortepianie taśma filcowa o grzebieniowym przekroju, nakładana na struny za pomocą dźwigni; w instrumentach smyczkowych niewielki grzebień z drewna lub metalu obłożony filcem, niekiedy gumowy klin nasadzany na podstawek tak, aby zęby obejmowały struny; ob. stosuje się wałeczek z gumy lub miękkiego plastiku przyczepiany poprzecznie do strun między strunociągiem a podstawkiem; w instrumentach dętych ustnikowych kartonowy lub metalowy stożek wsuwany do czary głosowej; w membranofonach (np. kotłach) odpowiednio przycięty kawałek sukna, przykrywający część membrany; w fortepianie dodatkowo t. są niewielkie poduszeczki z filcu opadające na strunę z chwilą zwolnienia klawisza; w organach rolę t. pełni żaluzja lub klapa przysłaniająca otwór tzw. szafy ekspresyjnej.