Pochodzenia łacińskiego. Oznacza: myśliwy. INNE FORMY: Wenanty, Wenat, Wencjusz. OBCE FORMY: Venantius (łac., ogólnie przyj. forma), Venance (fr.), Venancio (hiszp.), Venanzio (wł.), Venantij (ros.), Venant (słowac.), Venancij, Venancije, Venantij (połud.-słow.).
PATRON:
Św. Wenancjusz Fortunat, poeta (ok. 535). Jemu zawdzięczamy podstawy języka poetyckiego służącego wyrażaniu stanów mistycznych. (Wspomnienie 14 grudnia).
- WENANCJUSZ FORTUNAT, właśc. Venantius Honorius...
- WENANCJUSZ FORTUNAT, (ok. 540-po 600)
- RADEGUNDA, (ok. 520-ok. 575)