dział językoznawstwa zajmujący się badaniem właściwości artykulacyjno-akustycznych głosek, stanowiących odpowiedniki fonemów, będących z kolei podstawowym materiałem systemu fonologicznego danego języka. Fonemy, a zwłaszcza ich cechy dystynktywne (np. opozycja dźwięczności i bezdźwięczności) stanowią przedmiot dziedziny lingwistycznej zwanej fonologią; jej podstawy dali w swoich pracach J. Baudouin de Courtenay i N.S. Trubieckoj; f. posługuje się bezpośrednią obserwacją układu narządów mowy w trakcie mówienia (f. opisowa), jak też metodami analizy poszczególnych składników i faz artykulacji, wykorzystując do tego celu odpowiednie urządzenia techniczne (f. eksperymentalna).
LEKSYKALIZACJA, GŁOSOWNIA, KURYŁOWICZ, FORTUNATOW Filip F., PALATOGRAFIA, KONECZNA-ŚWIDERSKA